Barcelona Parc Life Autor Lucie Hayes
Parc Güell to jedno z magicznych miejsc w mieście, w którym Gaudí ujawnia zabawną, pełną humoru stronę, którą niektóre z jego mrocznych kreacji częściowo ukrywają. Gaudí i jego patron hrabia Eusebi Güell (1846-1918) opracowali Parc Güell w latach 1900-1914. Güell uważał, że projekt przyciągnie najbogatsze rodziny Barcelony, by opuścić miasto, na rzecz spokoju zacisznej społeczności ogrodniczej na wzgórzach.
Na szczęście dla wielu odwiedzających Parc Güell w ubiegłym stuleciu burżuazja w Barcelonie nie wykazywała zainteresowania oddalaniem się od zasobów społecznych i kulturowych śródmieścia Barcelony, co do pewnego czasu utrzymuje się, przynajmniej częściowo. Zainspirowany brytyjskimi przedmieściami Mayfair Garden (angielska pisownia słowa "Park" jest oryginalna i przemyślana), 60 działek miało być sprzedanych w domach jednorodzinnych. Tylko dwa domy stały, gdy w 1923 roku władze miejskie otrzymały park od rodziny Güellów. Wszystko w nim jest pojedyncze: portiernie z piernika, psychodeliczna jaszczurka, targ z 86 pochylonymi kolumnami, pochyły korytarz pod pochylonymi pniami drzew, falująca ławka i dom Gaudiego, obecnie muzeum.
Podpis pod zdjęciem: skomplikowana mozaika Antoni Gaudiego jest szeroko opisywana w Parc Güell.
Wejście Z Plaça de Lesseps idź na zachód wzdłuż dolnej części placu, po czym skręć w Carrer de Santa Perpètua w górnej części Grácia. Przejedź na Travessera de Dalt na Carrer Verdi i idź w prawo na pięć minut do rogu Carrer de Larrard. Skręć w lewo i idź stromy 15 minut do wejścia do Parc Güell na Carrer d'Olot.
Plaça de Lesseps jest nazwany Ferdinandem de Lesseps, inżynierem kanałów Suez i Panamy, bohaterem Barcelony z roku 1842, kiedy to, jako konsul generalny Francji, uratował wielu ludzi podczas gwałtownych powstań, kończąc na bombardowaniu miasto przez siły Madrytu. Carrer Larrard jest przerywany z jednej rodziny torres (wieże), jak małe oddzielne domy są wywoływane w Barcelonie. Wejście do Parc Güell ma dwie małe budki po obu stronach, zwieńczone "dzikimi grzybami", po prawej czerwony, biały punkcik, ammanit z Alicji w Krainie Czarów, a po lewej Fallus impudicus, wyjątkowo priapic grzybowy który kiełkuje i znika w ciągu kilku godzin.
Standardowy grecki krzyż Gaudiego również góruje nad lewą bramą. Księgarnia w lewej stróżówce wypełniona jest literaturą Moderniste i Gaudiego, a prawą stróżówką jest Centre d'Interpretació del Parc Güell, z filmami i wyświetlaczami objaśniającymi cechy parku.
Photo Caption: Wejście do Parc Güell, z oryginalnym dziełem legendarnego architekta Antoni Gaudiego.
The Mosaic Lizard & Columns Przejdź bezpośrednio przed klatką schodową przez kalejdoskopową jaszczurkę i do lasu pochylonych kolumn na szczycie schodów.
Słynna jaszczurka Gaudiego, podobnie jak najbardziej figlarna praca w Parc Güell, została wykonana we współpracy z Josepem Marią Jujol (1879-1949), innym modernistycznym architektem. Ta jaszczurka lub smok to kolejne nawiązanie do św. Jerzego i legendy o smokach, która pojawia się w statuarach modernistycznych Barcelony. Za smoczym jaszczurem znajdują się quatre barres, cztery bary katalońskiej flagi. Na szczycie schodów 86 pochylonych kolumn doryckich podtrzymuje esplanadę powyżej. Obszar ten został zaprojektowany jako zadaszony rynek produktów dla 60 rodzin pierwotnej społeczności ogrodniczej, a teraz zapewnia schronienie i akustykę dla muzyków, którzy tu grają.
Podpis pod zdjęciem: słynny mozaikowy smok, który wita gości, gdy wchodzą do Parc Güell.
Korytarz Praczki Idź na lewo i wejdź po schodach na początek zakrytego korytarza, skręcającego w lewo.
Tak zwany bugadera (praczka) pokryty korytarzem jest wyłożony pochylonymi drzewiastymi kolumnami wykonanymi z kamienia i ziemi z parku. Efektem jest nachylenie trompe l'oeil pod łukiem w kształcie łzy. Na kolumnie na końcu korytarza znajduje się praczka z dużą kadzią z prania na głowie.
Podpis pod zdjęciem: Unikalne sklepienie na ścieżce kolumnowej w Parc Güell.
Wężowa ława Wróć na początek korytarza i do szerokiej esplanady z falującą ceramiczną ławką wijącą się wokół śródziemnomorskiej strony placu.
Serpentynowa ławka dzwoni w tej otwartej przestrzeni jest jednym z najbardziej charakterystycznych elementów Gaudiego, mimo że dobrze wiadomo, że młody Josep Maria Jujol był architektem, który to zestawił. Korzystanie z techniki trencadislub połamane kawałki kafli (trencar oznacza "przełamać" po katalońsku), Jujol zaprojektował falującą ławkę, która jest szczególnie spektakularna, tak jak cały Parc Güell, kiedy słońce jest wysokie lub słabnie, a jego kolory i miasto poniżej (i Morze Śródziemne poza nim) są oświetlone od zachodu.
Podpis pod zdjęciem: ławy mozaiki w Parc Guell.
Dom Gaudiego Spacerując po promenadzie do kawiarni i stoisk z lodami u jej podstawy, skręć w prawo w kierunku Casa-Museu Gaudí widocznego na północ od Jujol Bench.
Schron w kolorze łososiowym, kilka kroków w prawo, to dom, w którym Gaudi mieszkał przez 20 lat ze swoją siostrzenicą. Zbudowany przez Francesca Berengera i Mestresa (1866-1914), jego prawą rękę i majstra, ten mały domek wypełniony jest pamiątkami Gaudiego i fotografiami.Nigdy nie odniósł sukcesu w swoim życiu miłosnym (jego skłonność do obsesji najwyraźniej przestraszonej miłością), sam Gaudí potwierdził, że "nie ma powołania do życia małżeńskiego". Nikt, zwłaszcza katolicka, która ciężko pracuje nad kanonizacją Gaudiego, nigdy nie sugerowała, że związek Gaudiego z jego siostrzenicą jest czymś więcej niż sojuszem dla wygody.
Z drugiej strony, Berenguer i Mestres zostały wcielone w służbę Gaudiego po części dzięki jego małżeńskim sukcesom (siedmiorgu dzieci). Berenguer, który potrzebował wsparcia dla szybko rosnącej rodziny, zrezygnował ze szkoły architektury i podpisał kontrakt z Gaudim w wieku 20 lat, stając się niezbędnym do wydajności Gaudiego. Po śmierci Berenguera w 1914 r. Gaudí pracował tylko nad swoim projektem Sagrada Familia, dokonując niewielkich postępów.
Podpis pod zdjęciem: La Torre Rosa, były dom architektonicznego mistrza Parc Güell, Antoni Gaudí.
Barcelona Zejdź na dół i na prawo od Casa-Museu Gaudí i przejdź przez zwykle ogrody o kwiatowych korzeniach z powrotem do wejścia.
Bujna, dolna część Parc Güell jest najładniejsza, a miłośnicy rozpostartymi w trawie i piknikach są zwyczajni. Zejście na górę Grácia wzdłuż Carrer Torrent de les Flors prowadzi do Bodega Manolo i innych restauracji Grácia, podczas gdy taksówka nieco dalej na północ dotrze do Can Cortada w niecałe 10 minut. Stacja metra Plaça de Lesseps znajduje się 20 minut spacerem w dół.
Podpis pod zdjęciem: Niektóre z zakamarków Parc Güell nabierają bajkowego charakteru.
